ODNOŚNIE DO UŚWIĘCENIA WIERZĄCYCH

Wierzę, że uświęcenie wierzących to akt poświęcenia ich Bogu (czyli zastępowanie życia cielesnego duchowym – więcej na ten temat tutaj) i oddzielenia ich od zła [świata i grzechu (1 Jana 2:15-17)]. Nie jest to samonaprawa – to Boża łaska i moc Ducha Świętego zmieniają nas tak, by nasze codzienne życie, myśli, mowa i uczynki podobały się Bogu. Uświęcanie jest ściśle związane z życiem w Duchu Świętym i przebywaniem w obecności Bożej (życiem z Nim i w Nim – więcej na ten temat tutaj) – to zmiana naszego życia na życie Chrystusowe, które za sprawą Ducha Świętego staje się udziałem człowieka: „[…] czy nie wiecie, że świątynią Bożą jesteście i że Duch Boży mieszka w was? Jeśli ktoś niszczy świątynię Bożą, tego zniszczy Bóg, albowiem świątynia Boża jest święta, a wy nią jesteście […]” (1 Koryntian 3:16-17). Uświęcenie dotyczy naszego życia tutaj, na ziemi i trwa od chwili naszego nowego narodzenia [(Jana 3:1-8) co to znaczy, dowiesz się, klikając tutaj] aż do fizycznej śmierci. Uświęcenie nie jest sprawą wyboru (1 Piotra 1:15-16). Pismo Święte mówi, że bez niego „nikt nie ujrzy Pana” (Hebrajczyków 12:14) – więcej o uświęcaniu dowiesz się, klikając tutaj.