Witam. Wiemy, że zesłanie Ducha Świętego miało miejsce czytając Dzieje Apostolskie 2. Co tchnął Jezus Chrystus w Jana 20,21-23? Proszę o odpowiedź, pozdrawiam z Panem Bogiem.

Jana 20:17-23
„[…] rzekł jej Jezus: Nie dotykaj mnie, bo jeszcze nie wstąpiłem do Ojca; ale idź do braci moich i powiedz im: Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego, do Boga mego i Boga waszego. (18) I przyszła Maria Magdalena, oznajmując uczniom, że widziała Pana i że jej to powiedział. (19) A gdy nastał wieczór owego pierwszego dnia po sabacie i drzwi były zamknięte tam, gdzie uczniowie z bojaźni przed Żydami byli zebrani, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: Pokój wam! (20) A to powiedziawszy, ukazał im ręce i bok. Uradowali się tedy uczniowie, ujrzawszy Pana. (21) I znowu rzekł do nich Jezus: Pokój wam! Jak Ojciec mnie posłał, tak i Ja was posyłam. (22) A to rzekłszy, tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego. (23) Którymkolwiek grzechy odpuścicie, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są zatrzymane”.

Myślę, że na początku powinniśmy uporządkować sobie następujące zagadnienia: dar Ducha Świętego, dary Ducha Świętego, owoce Ducha Świętego, napełnianie Duchem Świętym i chrzest Duchem Świętym (w Duchu Świętym). Uważam, że brak znajomości tych tematów może być powodem twojego niezrozumienia.

#1 Dar Ducha Świętego
Dar Ducha Świętego jest początkiem wszystkiego – oświeca i ożywia duchowo martwego człowieka, a następnie w nim zamieszkuje (Tytusa 3:3-6), udzielając mu wiary, Bożej „autoryzacji” (zobacz Jana 20:23), mądrości i mocy potrzebnej do prowadzenia świętego życia (Rzymian 6:1-23) – więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj. Myślę, że właśnie tego doświadczyli uczniowie Pana Jezusa we wskazanym przez ciebie fragmencie (Jana 20:21-23). Bez Ducha Świętego nie można poznać Chrystusa (Rzymian 8:8-9 / Jana 16:13-15), doświadczyć wewnętrznej przemiany [transformacji, nowego narodzenia (Jana 3:1-8 / Tytusa 3:3-6)], żyć pewnością wiary ani znać woli Bożej dotyczącej życia według Ducha (1 Koryntian 2:11-16) – czym jest to życie, dowiesz się, klikając tutaj. O darze tym mówią nam między innymi te fragmenty: Dzieje Apostolskie 2:38-39, 1. List do Koryntian 2:10-12, List do Galacjan 3:1-15, List do Efezjan 1:13-19, Ewangelia według Jana 3:1-8 i List do Tytusa 3:3-6. Następstwem tego daru jest nowe życie w Jezusie Chrystusie (Jana 14:16-18 / Jana 16:13-16 / Rzymian 6:3-11), a także wypływające z niego owoce [owoce Ducha Świętego (Galacjan 5:22-23 / Efezjan 5:9)].

#2 Owoce Ducha Świętego
Owoce Ducha to efekt naszego chodzenia z Jezusem i dowód, że jest w nas Boże życie. W rzeczywistości to mieszkający w nas Duch Święty zmienia nas, przynosząc owoce, które rosną na gruncie wiary i stanowią w nas Chrystusowy charakter. Owoce Ducha Świętego bardziej dotyczą tego, kim się stajemy w Jezusie Chrystusie i w jaki sposób żyjemy, niż tego, co robimy. Jeśli twoja wiara jest „chora”, nie będziesz miał owoców, które przedstawione są w Liście do Galacjan 5:22-24, Liście do Efezjan 5:8-9 i 1. Liście do Tymoteusza 6:11 (zachęcam cię do zapoznania się z artykułem na temat uczynków ciała i owoców Ducha Świętego: kliknij tutaj).

#3 Dary Ducha Świętego (charyzmaty)
Dary są dane Kościołowi do budowania ciała Chrystusowego [Kościoła (Rzymian 12:4-8 / 1 Koryntian 12:1-31)]. To, kim jesteś w Kościele Jezusa Chrystusa (twoja służba, praca dla Pana itp.), to dary Ducha Świętego. Jako chrześcijanin nie żyjesz dla siebie, dary są dane Kościołowi, a Bóg używa cię, aby zaspokoić jego potrzeby [potrzeby ciała Chrystusowego (1 Koryntian 12)]. Dlatego zgodnie z zasadą miłości (Galacjan 5:14 / Jakuba 2:8), jeśli Duch Święty pracuje w tobie, będziesz gorliwie zabiegał o te dary (modlił się). Znajdujemy trzy miejsca w Piśmie Świętym, które odnoszą się do darów Ducha Świętego: 1. List do Koryntian 12:1-31, List do Rzymian 12:3-8 i List do Efezjan 4:7-16.

#4 Napełnianie Duchem Świętym
Stanowi ono część Bożej woli i opieki nad wierzącymi dla utrzymania w nich Bożego życia (pasji), duchowych pragnień i zadań, jakie wyznacza im Bóg. Człowiek wierzący otrzymuje Ducha Świętego podczas swych duchowych narodzin (dar omawiany w punkcie #1), podobnie jest z darami i zadaniami (omawianymi w punktach #3 i #5). Niestety z różnych powodów (wpływ świata, życie dla ciała, złe priorytety, odstępstwo itp.) ulega to „zagłuszaniu” i potrzebujemy na nowo napełniać się Duchem Świętym – więcej na ten temat dowiesz się, klikając tutaj.

#5 Chrzest w Duchu lub Duchem Świętym
Duch obdarowuje nas, uzdalniając do służby w Kościele i posługi Ewangelii w mocy Bożej (Dzieje Apostolskie 1:8 / Rzymian 15:18-19). Wnosi do życia wierzącego gorliwość, odwagę i głębsze, duchowe pragnienia, sprawiając, że jego służba lub głoszone przesłania stają się skuteczne. Następstwem chrztu w Duchu Świętym jest duchowe obdarowanie (nie tylko i niekoniecznie dar mówienia innymi językami). Większość wierzących uważa jednak, że nie ma dziś chrztu w Duchu Świętym, twierdząc, że całość Ducha otrzymujemy w nowym narodzeniu [(Tytusa 3:3-6 / Jana 3:1-8) dar omawiany w punkcie #1]. Kościoły zielonoświątkowe i pentakostalne są innego zdania, dodatkowo nauczając, że dowodem chrztu w Duchu Świętym jest dar mówienia innymi językami.

Jak wskazuje nam kontekst fragmentu Ewangelii według Jana, który wskazałeś (20:21-23), Pan Jezus tchnął na uczniów Ducha Świętego. Został On im dany zgodnie z wcześniejszą zapowiedzią (zobacz Ewangelię według Jana 7,14,16), czego dotyczy omawiany wyżej punkt (#1). Zauważ, proszę, że kiedy uczniowie chodzili z Jezusem jeszcze przed Jego ukrzyżowaniem, brakowało im czegoś, o czym On, ich nauczyciel, doskonale wiedział (przykłady: zdrada Judasza, zaparcie się Piotra, niewierność Tomasza itp.).

Jana 7:37-39
„[…]a w ostatnim, wielkim dniu święta stanął Jezus i głośno zawołał: Jeśli kto pragnie, niech przyjdzie do mnie i pije. (38) Kto wierzy we mnie, jak powiada Pismo, z wnętrza jego popłyną rzeki wody żywej. (39) A to mówił o Duchu, którego mieli otrzymać ci, którzy w niego uwierzyli; albowiem Duch Święty nie był jeszcze dany, gdyż Jezus nie był jeszcze uwielbiony”.

Jana 14:16-21 i 26-29
„[…]Ja prosić będę Ojca i da wam innego Pocieszyciela, aby był z wami na wieki – (17) Ducha prawdy, którego świat przyjąć nie może, bo go nie widzi i nie zna; wy go znacie, bo przebywa wśród was i w was będzie. (18) Nie zostawię was sierotami, przyjdę do was. (19) Jeszcze tylko krótki czas i świat mnie oglądać nie będzie; lecz wy oglądać mnie będziecie, bo Ja żyję i wy żyć będziecie. (20) Owego dnia poznacie, że jestem w Ojcu moim i wy we mnie, a Ja w was. (21) Kto ma przykazania moje i przestrzega ich, ten mnie miłuje; a kto mnie miłuje, tego też będzie miłował Ojciec i Ja miłować go będę, i objawię mu samego siebie. […] lecz Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w imieniu moim, nauczy was wszystkiego i przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem. (27) Pokój zostawiam wam, mój pokój daję wam; nie jak świat daje, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze i niech się nie lęka. (28) Słyszeliście, że powiedziałem wam: Odchodzę i przychodzę do was. Gdybyście mnie miłowali, tobyście się radowali, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest niż Ja. (29) Teraz powiedziałem wam, zanim się to stanie, abyście uwierzyli, gdy się to stanie”.

Jana 16:12-17
„[…] mam wam jeszcze wiele do powiedzenia, ale teraz znieść nie możecie; (13)lecz gdy przyjdzie On, Duch Prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę, bo nie sam od siebie mówić będzie, lecz cokolwiek usłyszy, mówić będzie, i to, co ma przyjść, wam oznajmi. (14) On mnie uwielbi, gdyż z mego weźmie i wam oznajmi. (15) Wszystko, co ma Ojciec, moje jest; dlatego rzekłem, że z mego weźmie i wam oznajmi.(16) Jeszcze tylko krótki czas, a nie ujrzycie mnie, i znowu krótki czas, a ujrzycie mnie, bo idę do Ojca. (17) Mówili tedy niektórzy z uczniów jego między sobą: Cóż to znaczy, co mówi do nas: Jeszcze tylko krótki czas, a nie ujrzycie mnie, i znowu krótki czas, a ujrzycie mnie, i to: Bo idę do Ojca?”.

Po zmartwychwstaniu, a przed wstąpieniem do nieba Pan Jezus tchnął na uczniów Ducha Świętego, aby oświecił ich umysł, odrodził duchowo, wzmocnił wiarę, pocieszył, udzielił im pokoju, wskazówek i poleceń, wskazał prawdę, uświadomił swą obecność, miłość, troskę i świadomość ich przynależności do Bożej rodziny (zobacz przykład Apostoła Piotra w Ewangelii według Łukasza 22:29-34). Wszystkie te zabiegi stanowiły przygotowanie do wielkiej misji posłannictwa (uczniowie musieli być duchowo odrodzeni i utwierdzeni w wierze, którą wyznawali, a następnie wyposażeni w Bożą moc – taki tok myślenia sugeruje Księga Dziejów Apostolskich 1:1-2 i 4-5: „Pierwszą księgę, Teofilu, napisałemo tym wszystkim, co Jezus czynił i czego nauczał od początku (2) aż do dnia, gdy udzieliwszy przez Ducha Świętego poleceń apostołom, których wybrał, wzięty został w górę; (3) im też po swojej męce objawił się jako żyjący i dał liczne tego dowody, ukazując się im przez czterdzieści dni i mówiąc o Królestwie Bożym. (4) A spożywając z nimi posiłek, nakazał im: Nie oddalajcie się z Jerozolimy, lecz oczekujcie obietnicy Ojca, o której słyszeliście ode mnie; (5) Jan bowiem chrzcił wodą, ale wy po niewielu dniach będziecie ochrzczeni Duchem Świętym”).

Jak wskazuje Pismo Święte, kiedy Pan Jezus odchodził z tego świata, Jego miejsce zastąpił Duch Święty – więcej o Nim dowiesz się, klikając tutaj. Wcześniej Duch ten przebywał wśród nich, ale Pan Jezus obiecał im, że w przyszłości będzie w nich (Jana 14:16-18). Myślę, że obietnica ta została spełniona po zmartwychwstaniu, kiedy Pan Jezus tchnął na uczniów i powiedział: „weźmijcie Ducha Świętego”. Potwierdzają to również słowa o misji w wersecie 23 (więcej o tej misji dowiesz się, klikając tutaj).

Jana 20:21-23
„[…] i znowu rzekł do nich Jezus: Pokój wam! Jak Ojciec mnie posłał, tak i Ja was posyłam. (22)A to rzekłszy, tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego. (23) Którymkolwiek grzechy odpuścicie, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są zatrzymane”.

Pan Jezus tchnął na uczniów Ducha Świętego, który im wszystko objaśnił (objawił), co stanowiło pierwszą fazą przygotowania ich do roli, jaką miał dla nich Bóg. Kiedy zwrócimy uwagę na sytuację po zmartwychwstaniu i przyjrzymy się zadaniom Ducha Świętego, zrozumiemy, dlaczego tak się stało. W tym fragmencie (Jana 20:21-23) Duch Święty został dany uczniom, ale w 2 rozdziale Księgi Dziejów Apostolskich oprócz przeobleczenia ich w moc [chrztu Duchem Świętym (Dzieje Apostolskie 1:4-5)] nastąpiło wylanie Ducha Świętego na wszelkie ciało (zgodnie z proroctwem Joela), również na niewierzących (zobacz, proszę, Ewangelię według Jana 16:8-11 i Księgę Dziejów Apostolskich 2:5-18). Jak widzimy w Księdze Dziejów Apostolskich, w Dniu Pięćdziesiątnicy uczniowie zostali przeobleczeni mocą z wysokości w określonym celu – nie w celu objawienia, oświecenia czy odrodzenia, ale jako namaszczenie do publicznej służby, czyli posługi Ewangelii w mocy Bożej (Dzieje Apostolskie 1:8 / Rzymian 15:18-19).

Dzieje Apostolskie 1:1-8
„Pierwszą księgę, Teofilu, napisałem o tym wszystkim, co Jezus czynił i czego nauczał od początku (2) aż do dnia, gdy udzieliwszy przez Ducha Świętego poleceń apostołom, których wybrał, wzięty został w górę; (3) im też po swojej męce objawił się jako żyjący i dał liczne tego dowody, ukazując się im przez czterdzieści dni i mówiąc o Królestwie Bożym. (4) A spożywając z nimi posiłek, nakazał im:Nie oddalajcie się z Jerozolimy, lecz oczekujcie obietnicy Ojca, o której słyszeliście ode mnie; (5) Jan bowiem chrzcił wodą, ale wy po niewielu dniach będziecie ochrzczeni Duchem Świętym.(6) Gdy oni tedy się zeszli, pytali go, mówiąc: Panie, czy w tym czasie odbudujesz królestwo Izraelowi? (7) Rzekł do nich: Nie wasza to rzecz znać czasy i chwile, które Ojciec w mocy swojej ustanowił, (8)ale weźmiecie moc Ducha Świętego, kiedy zstąpi na was, i będziecie mi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi”.

Dzieje Apostolskie 2:1-20 i 32-41
„A gdy nadszedł dzień Zielonych Świąt, byli wszyscy razem na jednym miejscu. (2)I powstał nagle z nieba szum, jakby wiejącego gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, gdzie siedzieli. (3) I ukazały się im języki jakby z ognia, które się rozdzieliły i usiadły na każdym z nich. (4) I napełnieni zostali wszyscy Duchem Świętym,i zaczęli mówić innymi językami, tak jak im Duch poddawał. (5) A przebywali w Jerozolimie Żydzi, mężowie nabożni, spośród wszystkich ludów, jakie są pod niebem; (6) gdy więc powstał ten szum, zgromadził się tłum i zatrwożył się, bo każdy słyszał ich mówiących w swoim języku. (7) I zdumieli się, i dziwili, mówiąc: Czyż oto wszyscy ci, którzy mówią, nie są Galilejczykami? (8) Jakże więc to jest, że słyszymy, każdy z nas, swój własny język, w którym urodziliśmy się? (9) Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei i Kapadocji, Pontu i Azji, (10) Frygii i Pamfilii, Egiptu i części Libii, położonej obok Cyreny, i przychodnie rzymscy, (11) zarówno Żydzi jak prozelici, Kreteńczycy i Arabowie – słyszymy ich, jak w naszych językach głoszą wielkie dzieła Boże. (12) Zdumieli się wtedy wszyscy i będąc w niepewności, mówili jeden do drugiego: Cóż to może znaczyć? (13) Inni zaś drwiąc, mówili: Młodym winem się upili. (14)Na to powstał Piotr wraz z jedenastoma, podniósł swój głos i przemówił do nich: Mężowie judzcy i wy wszyscy, którzy mieszkacie w Jerozolimie! Niechże wam to będzie wiadome, dajcie też posłuch słowom moim. (15) Albowiem ludzie ci nie są pijani, jak mniemacie, gdyż jest dopiero trzecia godzina dnia, (16) ale tutaj jest to, co było zapowiedziane przez proroka Joela: (17) I stanie się w ostateczne dni, mówi Pan, Że wyleję Ducha mego na wszelkie ciało I prorokować będą synowie wasi i córki wasze, I młodzieńcy wasi widzenia mieć będą, A starcy wasi śnić będą sny; (18) Nawet i na sługi moje i służebnice moje Wyleję w owych dniach Ducha mego I prorokować będą. (19) I uczynię cuda w górze na niebie, I znaki na dole na ziemi, Krew i ogień, i kłęby dymu. (20) Słońce przemieni się w ciemność, A księżyc w krew, Zanim przyjdzie dzień Pański wielki i wspaniały […]. Tego to Jezusa wzbudził Bóg, czego my wszyscy świadkami jesteśmy; (33) wywyższony tedy prawicą Bożą i otrzymawszy od Ojca obietnicę Ducha Świętego, sprawił to, co wy teraz widzicie i słyszycie. (34) Albowiem nie Dawid wstąpił do nieba, powiada bowiem sam: Rzekł Pan Panu memu: Siądź po prawicy mojej, (35) aż położę nieprzyjaciół twych podnóżkiem stóp twoich. (36) Niechże tedy wie z pewnością cały dom Izraela, że i Panem i Chrystusem uczynił go Bóg, tego Jezusa, którego wy ukrzyżowaliście. (37) A gdy to usłyszeli, byli poruszeni do głębi i rzekli do Piotra i pozostałych apostołów: Co mamy czynić, mężowie bracia? (38) A Piotr do nich: Upamiętajcie się i niechaj się każdy z was da ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie dar Ducha Świętego. (39) Obietnica ta bowiem odnosi się do was i do dzieci waszych oraz do wszystkich, którzy są z dala, ilu ich Pan, Bóg nasz, powoła. (40) Wielu też innymi słowy składał świadectwo i napominał ich, mówiąc: Ratujcie się spośród tego pokolenia przewrotnego. (41) Ci więc, którzy przyjęli słowo jego, zostali ochrzczeni i pozyskanych zostało owego dnia około trzech tysięcy dusz”.

Ja w taki sposób rozumiem fragment Ewangelii według Jana 20:21-23. Niech ci Bóg błogosławi i jeśli masz jakieś wątpliwości, napisz: luke@zaJezusem.com.