Jedno z najważniejszych świąt żydowskich o charakterze pokutnym. Żydzi przygotowują się do tego święta podczas dni pokuty dzielących go od Rosz ha-Szana, [oba święta i dni między nimi określa się jako Jamim Noraim-Straszne Dni]. W wigilię święta należy odbyć rytualną kąpiel w mykwie. W niektórych środowiskach praktykowane jest symboliczne biczowanie się. Częściej spotykany jest rytuał kapparot, polegający na ofiarowaniu koguta lub kury jako „zastępcy,” który zostanie uśmiercony za winy ofiarującego, podczas gdy ofiarujący „dostąpi długiego życia w pokoju.”
Religijni żydzi uczestniczą w wieczornym nabożeństwie, [święto zaczyna się wieczorem] ubrani w tałesy, [często także w białą suknię, kittel]. Nabożeństwo rozpoczyna przeniesienie zwojów Tory na bimę-podwyższenie w centrum synagogi.
U Żydów aszkenazyjskich, trzykrotnie śpiewane jest Kol Nidrei, [uroczysta prośba o unieważnienie przyrzeczeń religijnych, które nie zostały dotrzymane]. Przez cały dzień święta trwają w synagodze nabożeństwa obejmujące publiczne wyznawanie grzechów, wysławianie Bożego miłosierdzia, wspominanie zmarłych, wspomnienie świątyni jerozolimskiej.
Każdy żyd powinien prosić osoby przez niego skrzywdzone o przebaczenie. W święto obowiązuje ścisły post, [zakaz spożywania wszelkich pokarmów i napojów]. W tym dniu nie wolno także pracować, myć się, nosić obuwia skórzanego, oraz podejmować współżycia płciowego.
Święto odzwierciedla ideę, że ci, którzy okazują skruchę i naprawiają błędy mogą dostąpić łaski przebaczenia.